Swartberg

De Swartberg zelf blijft even indrukwekkend als verleden jaar. Wat een vergezichten!
We hadden besloten om deze keer naar Die Hel te  gaan. Vanaf de Swartberg pas leidt een weg naar die Hel, 50km heen en dan weer terug, want de weg loopt daar dood. Wat is er dan zo speciaal aan die plaats?
In de vallei daar hebben van 1820 tot 1980 een 100-tal mensen gewoond, in totale isolatie. Ze kweekten daar fruit en ook kinderen. Het fruit ruilden ze in Prince Albert, de kinderen hielden ze.  Tot in 1962 was er geen enkele weg naartoe, enkel een bergpad waarlangs alles moest worden aangesleurd.
Dan de weg zelf. Allemaal gravel, wat dacht je. De eerste 15km zijn verrassend rijk aan bloemen, allerlei heide soorten, struikbloemen, maar vooral protea's, in alle kleueren en maten. Dat stuk weg is ook het gemakkelijkst, wat bochtjes en wat op en neer, maar daarna begint de fun. Steile hellingen en smal. Berg op en af, over rotsen, langs de klippen. Een echte zondagsuitstap dus.

Op een bepaald moment daalt de weg 500m over een afstand van een dikke 2km, langs de bergwand naar beneden als het ware. De laatste 10km zijn in de Gamka vallei, daar waar de mensen woonden. Dan denk je het wordt hier gemakkelijker, maat het werd juist erger en smaller.
Ruim 2 uur om de 50km af te leggen, en dan natuurlijk ook nog eens de weg terug.. We werden echter ruim gecompenseerd door de mooie uitzichten. De dames hebben weer genoten, de heren ook.

Mooie afdaling van de Swartberg op mountainbike mogelijk via etablissement Kodus se Gat en daarna genieten van een lekkere sfeer met de gekende braai (BBQ).

www.kobussegat.com/

Zuid Afrikaanse B R A A I

Zuid-Afrikanen kunnen braaien (barbecuen) als geen ander volk ter wereld. Het land heeft zelfs een Nationale Braaidag: 24 september, een officiële feestdag in Zuid-Afrika, nl. Heritage Day (Erfgoeddag). Een braai (= barbecue) is Zuid-Afrikaans erfgoed, hoe eigenaardig het ook klinkt. Elke Zuid-Afrikaan heeft thuis een braai en elke gelegenheid is goed om vrienden uit te nodigen voor een braai. Ook stedelingen braaien telken ze kunnen: ze trekken op zaterdag en zondag naar een van de vele parken of recreatiegebieden om te braaien. Zelfs in wildparken zoals het Nationaal Krugerpark en het Hluhluwe Umfolozi Nationaal Park heeft elke rondavel (chalet) een eigen braaistel. Geen A zonder B : wie in Zuid-Afrika braai zegt, gaat daar onmiddellijk boerewors bij zeggen. Het Afrikaanstalig woord "Boere" in boerewors verwijst naar de uitvinders: de Nederlandse immigranten die in 1652 als eerste blanken in Kaapstad voet aan wal zetten: het zijn inderdaad Jan Van Riebeeck en de latere Voortrekkers die boerewors uitgevonden hebben, alsook "droëwors" (droge worst). Wegens het warme weer in de Kaap kolonie bewaarde vlees er niet lang (ijskasten bestonden immers nog niet), maar de gepekelde en gedroogde versie van boerewors verdroeg wél de Zuid-Afrikaanse zon. Net zoals "biltong" : gedroogd vlees, meestal in kleine stukjes, dat al honderden jaren als tussendoortje of knabbel gebruikt wordt. Dat ‘boerewors' wel degelijk Zuid-Afrikaans erfgoed is, bewijst het taalgebruik: ook de Engelstalige Zuid-Afrikanen hebben het woord overgenomen zonder het te vertalen. En ook in veel van de zwarte talen van Zuid-Afrika is er geen exacte vertaling.

Wat is boerewors? Het is gekruide worst die als belangrijkste kenmerk heeft: gemaakt in Zuid-Afrika, door de lokale butcher, met enkel Zuid-Afrikaanse ingrediënten. Boerewors kan ook in het buitenland gemaakt worden, maar dan zijn het enkel Zuid-Afrikaanse expats die "regte boerewors" mogen maken. Het is dus logisch dat er voor boerewors een wereldrecord is, en de Potgieters DLU (Potgietersrus Distrikt Landbouw Unie) heeft sinds 10 juni 2010 het wereldrecord voor de langste boerenworst. Op die dag hebben 42 mensen van de Potgietersrus DLU een boerewors van 308 meter gemaakt. Het vorige wereldrecord voor de langste worst (boerewors) was 236 meter. Ere wie ere toekomt: Waltie van de Walt van Meat City heeft de worst gemaakt, boer Jaco Gouws heeft het vlees geleverd, Wynand le Grange van Wysa Engineering heeft het braaistel van 60cm breed en 9m lang gemaakt en boer Ockert Scherman heeft, als voorzitter van de "Potties" Landbouwvereniging, alles in goede banen geleid. Ze deden dat niet zomaar: de boeren wilden met hun wereldrecord aandacht vragen voor de "Stop Misdaad" veldtocht van Afriforum, want in hun regio zijn er al heel wat plaasmoorden gebeurd. Toch was het geheel één groot happening want het wereldrecord werd georganiseerd op een typisch dorpsfeest: het Naboom-Windpompfees. Naboomspruit (in de provincie Limpopo) viert dit jaar zijn honderdste verjaardag, en o.a. Steve Hofmeyr trad er op. De naam van het mini-festival - het windpomp-feest (windpomp = waterpomp) is uniek voor het Zuid-Afrikaans platteland, waar de boeren elkaar steunen en helpen. Dit jaar zakten er zo'n 12.000 bezoekers af naar het Windpompfees. En tenslotte: wie een reisgids Zuid-Afrika, versie 2010 heeft zal de namen Potgietersrus en Naboomspruit er niet meer in vinden, wel de nieuwe namen - resp. Mokopane en Mookgophong.

terug inhoud